Semau Gue

Semau Gue
Semau gue

Jumat, 07 Desember 2012

Carita Sunda

TALANGKE

                “Ferdi…!Ferdi…!iyeuh… Ferdi,geura gugah. Hei Ferdi,tos beurang buru bisi kabeurangan” ceuk umi ngahudangkeun kuring. “Astagfirullah,jam sabaraha ieu mi?” ceuk kuring sabari reuwas. “Setengah tujuh,hayo atuh tong diuk wae,geura mandi” ceuk umi
Enggeus sagalana beres,kuring lumpat ngaberebet buburu asup kana angkot. “Haduh cape oge ningnya lulumpatan teh,untungna aya keneh angkot nu kakalerkeun” kuring nyarita. Teu lila ti harita kuring ngalamun sabari mikir,”Lamun kuring teh SUPERMAN,mereunan moal cape jiga kieu…. Kamamana teh kari ngapung jeung ngapung,komo deui lamun geus aya awewe nu gareulis pasti we sing sarurak barogoh ka kuring. Duh endahna jadi SUPERMAN” gerentes kuring na hate.
JELEGER….! Kuring reuwas ngadenge eta sora,para panumpang silih Tanya ngadenge eta sora. Pas pelebah pengkolan katingali dua mobil raringsek siga nu tos aya kacilakaan. Teu lami kitu aya panumpang asup kana angkot,panumpang eta nyarita yen bieu aya kacilakaan mobil nabrak mobil. Saking ku tarikna,eta sopir sareng panumpang nu aya di eta mobil,sadayana mararaot. “Innalillahi” saur para panumpang. Ngadenge eta carita kuring ngabirigidig jadi palalaur,paur yen ieu angkot ngalaman kos eta kajadian. Kulantaran eta kacilakaan,jalan jadi macet. Kuring kabayang keneh ku kajadian tadi,”Lamun kuring anu aya di eta angkot,sigana kuring ayeuna geus maot. Di asupkeun kana pasaran,di gogotong ku warga,terus di kuburkeun. Mangkaning kuring can menang amal nanaon di dunia teh,ngalakonan dosa we jeung dosa,teu kabayang kuring di akherat lamun asup ka naraka. I….ih sararieun kuring mah ngabayangkeunana ge.
Teu lila angkot nu kuring di tumpangan maju deui. Saenggeus ngaliwatan dua pengkolan,kuring nepi ka sakola. Barang nepi gerbang sakola geus di tutup,”Aduh”kuring nyarita. Ti dinya kuring bingung kudu kumaha,teu lila penjaga sakola dating,terus naros ka kuring ”Ferdi,ku naon telat?” taros penjaga sakola. “Punten pa abdi gugahna kasiangan,terus bieu macet di jalan,aya nu kacilakaan pa” ceuk kuring. “Hayo ayeuna mah geura ka kelas ngan wayahna di poin” ceuk penjaga sakola, “Muhun pa,hatur nuhun” ceuk kuring. Kuring buburu asup ka kelas,barang nepi di hareup kelas katempo aya guru nu keur ngajar. “Assalamua’laikum” ceuk kuring. “Wa’alaikum salam Ferdi ku naon telat…?” taros guru. “Punten pa abdi gugahna kasiangan,terus bieu macet di jalan,aya nu kacilakaan pa” tembal kuring. “Tong sakali-kali deui nya!” ceuk guru. “Muhun pa” ceuk kuring.
Saenggeus pangajaran ka hiji beres,kuring hilap yen ayeuna aya tugas ngarang carpon sunda. Kuring geus bingung deui,mangkaning teu saeutik eta carpon sunda teh,tilu kaca kertas HVS. Kuring teu piker panjang,kuring muka buku ngarjakeun eta carpon. Kata hiji kata kuring tulis nepika kabentuk hiji paragraph,saenggeus kuring maca eta paragraph kuring ngarasa ieu paragraph teh teu nyambung,kuring soekeun ieu kertas alungkeun kana kolong bangku. Kuring ngulang deui nulis carpon,kata hiji kata kuring tulis deui nepi ka kabentuk dua paragraph. Kuring maca deui ieu paragraph,ngaharep tulisan paragraph ieu bakal bener. “Naha paragraph teh makin teu nyambung kieu…?” kuring nyarita. Kuring soekeun deui ieu kertas alungkeun kana kolong bangku. Kuring teu ka pikir yen ngajieun carpon sunda teh sahese ieu,lamun nyaho kieu kuring neangan dina internet,gampang-gampang teu kudu harese mikir siga kieu “Haduuuh,hese oge ningnya ngajieun carpon teh” kuring nyarita. Saking ku hesena ieu carpon,kuring nepika ngalamun deui “Sigana lamun kuring boga lampu ajaib jiga ALADIN,meureun moal hese kieu. Kuring rek nitah ka jin eta lampu ngerjakeun carpon sunda. Pan geunah kuring,lamun hayang nanaon kari nitah,lamun butuh nanaon tinggal menta ka si jin. Haduh kunaonnya lain kuring we atuh nu menang eta lampu ajaib…? Nasib… .nasib” gerentes dina pikiran kuring
Barang kuring keur ngalamun,jol teh Anggun ngareuwaskeun kuring. “Hayo,ngalamun wae!! ngalamunkeun saha sih? ngalamunkeun Anggunnya…?” ceuk Anggun. “Astagfirullah,Anggun ngareureuwas wae” ceuk kuring. “Da eta sih ngalamun wae” ceuk Anggun. “Sanes kitu Nggun,kuring teh keur ngerjakeun carpon. Saking ku sesah na jadi kabawa ngalamun” ceuk kuring. “Sanes carpon teh tugas di bumi…? Kunaon di kerjakeun di sakola…?” ceuk Anggun. “Hilap Nggun inget-inget teh bieu we tos pangajaran ka hiji” ceuk kuring. “Hmm,hilap apa hilap” ceuk Anggun. “Beneren Nggun hilap,maenya Fedi ngabohong ka Anggun” ceuk kuring. “Memangna Ferdi wengi naon wae,nepi ka bisa hilap ngerjakeun tugas” ceuk Anggun. “Hhe… ningali sepak bola Nggun” ceuk kuring. “Eu,euh atuh eta mah lain hilap,di hilap-hilap. Pan ari wengi mah waktosna belajar,e.eh.. malah ningali sepak bola. Ferdi…ferdi” ceuk Anggun. “Hhe… atuh da ari resep Nggun” ceuk kuring. “Resep sih resep Fer,tapi pan ari waktosna belajar mah wayahna we di tunda heula. Pan jadi kieu ayeuna mah,bingung pan” ceuk Anggun. “Enya-nya,atuh da kumaha deui tos kieu kajadianana” ceuk kuring. “Hayo atuh ayeuna mah geura kerjakeun we” ceuk Anggun. “Tapi bantosan ku Anggun” ceuk kuring. “He,eh di bantosan” ceuk Anggun.
Saenggeus kuring loba ngawangkong jeung Anggun,kuring ngagawean deui ieu carpon. Tapi carpon ieu mah rada gampang lantaran di bantuan ku Anggun. “Sakapeung kuring sok bingung,kunaonnya Anggun bageur-bageur teuing ka kuring…? Lamun kuring keur kasusahan pasti manehna nu ngabantuan,lamun kuring keur ngarasa sareudih pasti manehna deui nu ngabaturan kuring. Kuring jadi curiga,naha Anggun bogoh ka kuringnya…? Ngan moal mungkin, Anggun pan geulis,pinter,sholehah deui,pokona mah top lah. Tapi kuring, kasep? Saeutik,pinter? Boro-boro,sholeh? Alhamdulillah sih. Duh lamun bener kuring bisa jadi kabogoh Anggun,bangga tah kuring. Tapi di pikir-pikir karunya oge lamun Anggun jadi kabogoh kuring,Anggun alus ari kuring goreng,bisa kacau kitu mah. Kumaha enggke we lah masalah eta mah ayeuna kuring bereskeun heula ieu carpon” gerentes dina pikiran kuring
Teu lami kitu kuring beres ngerjakeun ieu carpon,beresna ieu carpon pas-pasan sareng bel pangajaran nu ka dua. Kulantaran guru na teu lebet,puguh we barudak nu di karelas sing hareureuy deui. “Haduh kamarananya atuh guru teh,teu lebet deui teu lebet deui” kuring nyarita. Teu kungsi lila babaturan kuring ngajak jajan ka kantin handap. “Fer urang jajan yu ka kantin handap…!” ceuk Rizki. “Moal ah,keur teu baroga duit” ceuk kuring, “Hayu lah gampang di jajanan ku kuring” ceuk Rizki. “Nu bener yeuh…? Ke hanas kuring ngilu teu di jajanan” ceuk kuring. “E,eh arek moal…? Mungpung keur bageur” ceuk Rizki. “Hayu atuh ari kitu mah” ceuk kuring. Satepina di kantin,kuring papanggih jeung bapa kepala sakola,namina pa Suhandi. Puguh we kuring jeung Rizki ngawangkong heula jeung pa Suhandi. “Bade jararajan jang? Ceuk pa Suhandi. “Muhun pa” ceuk kuring jeung Rizki. ‘Hayo atuh caralik urang sabari ngawangkong jeung bapa” ceuk pa Suhandi. “Bapa,teu biasana aya di kantin,di kantin anu handap deui” ceuk kuring. “Enya nyaeta,bapa teh keur seuer emutan utama na mah ka barudak SMAN 2 ieu” ceuk pa Suhandi. “emutan naon kitu pa…?” ceuk kuring. “Bapa sakapeung sok karunya ka barudak ayeuna mah,TARALANGKE. Teu jiga barudak baheula anu garetol,coba ayeuna mah aya aturan ti bumi na barerangkat sakola tapi di sakola teu araya,kamarana coba…? Ceuk pa Suhandi. “Muhun nya pa,ayeuna mah barudak teh kararitu” ceuk kuring. “Bapa mah karunya ka nasib barudak engkena,kalakuan nu teu bener mah engke na sok teu bener deui. “Muhun da pa nasib mah kumaha urangna” ceuk Rizki. “Tapi bapa percaya ka Ferdi sareng Rizki mah,ku bapa di du’akeun sing jadi jelema pinter,bageur,sholeh,jeung kudu bisa ngabakti ka kolot. Tapi emut pesen bapa tong jadi budak talangke” ceuk pa Suhandi. “Amiin,Muhun pa insyaallah” ceuk kuring jeung Rizki.
Saenggeusna ngawangkong jeung pa Suhandi,kuring jeung Rizki balik deui ka kelas. Teu lila kitu bel balik sakola nisada,kuring buburu ngasupkeun buku-buku kana tas. Sabarang kuring balik,kuring kaingetan keneh kana caritaan bapa Suhandi. Kuring mikir ”Mangkaning kuring teh sok talangke,maureunan nasib kuring engke bakalan goreng…? Kuring kudu ngarobah sikap kuring,mulai ti ayeuna kuring moal talangke deui” gerentes kuring na hate. Akhirna kuring balik ka imah ngaharep bisa ngarobah sikap talangke   

Tidak ada komentar:

Posting Komentar