POCONG
MARAKAYANGAN
Di
hiji Desa aya kajadian anu ganjal pisan, kajadian eta the ngajadikeun eta desa
jadi pikasieuneun. Desa eta the katelah desa Bagja. Saentos kang Ujang maot
desa Bagja the jadi tiiseun, ku sabab aya Ririwa anu marakayangan nu disebat Pocong
tea. Unggal tabuh tujuh weungi ka luhur Desa Bagja the jempling pisan nu aya
sorang jangkrik sreng anjing babaung. Ceunah mah eta ririwa pocong the
mangrupakeun ririwa kang ujang anu tos maot ku sabab maehan sorangan.
Dina
hiji weungi, Uman, Usro sareng Udin kabagean jadwal ronda. Barudak ieu katelah
tilu “U” ku sabab kamamana sok babarengan.
Uman : “Haduh tunduh eung, Usro meuli kopi jug
!!”
Usro : “Sorangan we atuh, deukeut ieuh
warungna.”
Uman : “Ah maneh mah kos nu teu nyaho wae, pan
ayeuna mah Desa ieu the pikasieuneun.”
Udin : “Pikasieuneun kumaha ieu the ?”
Usro : “Ah ente mah kamana wae atuh jang ? ka
Hongkong ?”
Uman : “Heu’ueh ente mah Din batur mah ges
kamana, maneh mah dimana keneh ?”
Udin : “Jelaskeun heula atuh naon, urang jadi
bingung.”
Usro : “Din kamari aya carita cenah kang Ujang
anu maot the ngaririwaan jadi Pocong.”
Udin : “Ah nu bener ?”
Uman : “Beneran Din matak urang sieun ka warung
ge.”
Udin : “Sieun atuh lur.”
Usro : “Nyaeta paraur we eta ririwa the
ngajungjurigan ka arurang.”
Uman : “Geus ah jadi sarieun kieu, urang
nguliling we ayeuna mah.”
Saeunggeus
kitu tilu “U” (Udin, Usro jeung Uman) ngulilingan Desa. Dipaleubah Imah kosong
urut almarhum kang Ujang aya sora menta tulung jiga nu keur ngarasakeun
kanyeuri.
Uman : “Eh, aya sora menta tulung di imah
kosong.”
Usro : “Bener Man, hayu buru urang tingalian.”
Udin : “Ah embung urang mah sararieun, kumaha
maneh lamun eta nu menta tulung the ririwa ?”
Uman : “Aih sieun atuh, tapi lamun eta jelma
kumaha ?”
Usro : “Ah tong sok mikir nu kitu, ayeuna mah
urang tingalian kusarerea.”
Barudakteh
palebah dibuka eta panto, aya ririwa pocong kang Ujang ngagulantung hareupeun
barudak. Puguh we barudak sing lalumpatan ngabingbrit sabari jojorowokan..
Uman, Udin,
Usro : “jujujuju….juuuriiiiiggggg…….”
Pocong
: ”Hmmmmm… Tulungan euy barudak.”
Udin : “Dagoan atuh hei sandal urang leupas.”
Usro : “Buru atuh Din tong sok ngahesekeun.”
Uman
: “Poocoooonngggg… aya pocoonnngggggg.”
Ka isukan weungina, di Pos Ronda teu aya nu
ngajaga Ronda saeungges aya kajadian peuting kamari, teu lila kitu aya preman
nu keur mararabok heg diuk di Pos Ronda.
Japra : “Haduh, ngeunah pisan eung,, nikmaatt.”
Jajat : “Heeh bener Jap ngeunah pisan.”
Japra : “Kuring ngeFly euyy,, ha..ha..ha”
Jajat : “Kuring ge ngilu ngeFly atuh ah,
he..he..he”
Japra : “Jat maneh percaya teu yyen di dieu the aya
pocong ?”
Jajat : “Wah kuring mah teu percaya, moal mungkin
aya Jap”
Japra : “Bener Jat kuring ge teu percaya.”
Jajat : “Lamun ay age eta pocong, ku kuring rek di
ajakan gelut lah.. haha “
Japra : “Lamun ku kuring mah arek di ajakan ngeFly,
hahaha”
Teu lila kitu,baruk the datang ririwa Pocong ka
eta Pos Ronda. Kulantaran keur marabok maranehna teu nyaho yen eta teh Pocong.
Pocong : “Hmm… saha nu arek ngajak gelut ka Pocong
the ?
Japra : “Tah si Jajat, arek di smackdown cenah
maneh”
Jajat : “Tong sieunlah, ngawadul Pocong mah eweh.”
Pocong : “Saha anu arek ngajak ngeFly ka Pocong the ?
Jajat : “Si Japra tah cong, maenya pocong di ajak
ngeFly burung maneh mah ah.”
Japra : “Nupenting mah ngeunah Jat.”
Pocong : “Hmmmm,, mana atuh ku kuring di langsungkeun
we duanana
(Jajat
jeung Japra ningali ka tukang)
Jajat
jeung Japra : “Po..po..po…
pocoonnnggg !!!”
Pocong : “Hmmmmmmmm”
Japra : “Pocoonngggg !!”
Jajat : “Dagoan Jap heii”
Enjingna tilu “U” indit ka bumina Pa Kiai,
maranehna arek ngabejakeun hal anu kaalaman ku maranehna keur ngaronda poe
kamari.
Usro : “Assalamu’alaikum”
Pa
Kiai : “Wa’alaikum salam, eh barudak,
hayu atuh kalebet. Barade aya naon ieu the ? meni a’abringan”
Uman : “Kieu Pa Kiai, langsung we nya, kamari
weungi abdi sareng Usro jeung Udin kabagean ngaronda. Terus ngulilingan Desa,
teu lami di caket bumi kosong tilas almalhum Kang Ujang aya nu menta tulung nya
?”
Udin : “Sumuhun Pa Kiai aya nu menta tulung jiga
nu dinyenyeuri, tadi n amah kuring moal ka leubeut paur aya ririwa.”
Usro : “Muhun kitu Pa Kiai, ari ka leubeut paur
aya pocong, ari henteu paur beneran jalma, ah abdi tiluan the maksakeun we ka
leubeut.”
Uman : “Baruk the Pa Kiai, barang di buka eta panto,
ngageledeg eta pocong atuh, nya abdi tiluan sing lalumpatan ting paringpit
ngajauhan eta bumi.”
Pa
Kiai : “Baruk atuh nya, ari kitu mah
ririwa pocong the tos ngaresahkeun warga di dieu, Astagfirallahhal”adzim.
Udin : “Jadi kumaha atuh Pa Kiai ?”
Pa
Kiai : “Sabenerna mah eta the lain
almarhum Kang Ujang, eta the Jin. Anu mangrupakeun Kang Ujang. Lamun jalma tos
maot mah, putus hubungan sareng dunia kacuali tilu perkara tea. Nu ka hiji amal
jari’ah, nu kadua ilmu anu bermanfaat jeung nu katilu do’a ti barudak nu
sholeh.
Teu lila tidinya jol teh Japra jeung Jajat
ngucapkeun salam. Niat maranehna sarua rek ngabejakeun hal nu kaalaman peuting
ku manehna.
Japra : “Assalamualaikum”
Sarerea : “wa’alaikum salam”
Pa
Kiai : “Eh barudak, mangga kaleubeut !”
Jajat : “Geuningan aya tilu “U”, keur naraon euy di
dieu ?”
Japra : “He’eh ning aya tilu “U”.”
Udin : “Kieu kamari weungi keur kuring tiluan
ngaronda ngawenehan pocong”
Usro : “Sarieun kuring mah, iiiihhh…”
Japra : “Sarua atuh ari kitu mah”
Pa
Kiai : “Sarua kumaha ?”
Jajat : “Kie Pa Kiai, weungi tadi abdi sareng si
Japra tos beres ameung, kira-kira ayalah tabuh 10.00an, ngalangkung ka Pos
Ronda, ah istirahat we tah, baruk the di pengkeren ngajelegedeug weh eta
pocong. Puguh we kuring dua’an the sing lalumpatan ting paringpit”
Pa
Kiai : “Astagfirallah, ehm…ehmm….”
Japra : “Kumaha atuh Pa Kiai ?”
Pa
Kiai : “Kie we ayeuna mah, tilu “U”,
Japra jeung Jajat kin weungi ngaronda deui tah ajakan Maman ngaronda. Man……
Mamannnn !”
Maman : “Kulan Pa, aya naon ?
Pa
Kiai : “Kin weungi Maman ngiring ngaronda
nya ?”
Maman : “Muhun Pa”
Pa
Kiai : “Nah kitu we ayeuna mah, lamun
keur ngaronda eta pocong aya keneh ngajungjurigan, buburu bejaan Bapak”
Maman : “Muhun Pa..”
Japra : “Muhun atuh ari kitu mah Pa, hayu ah urang
uih, mangga Pa, Assalamualaikum..”
Pa
Kiai : “Wa’alaikum salam”
Peutingna tilu “U”, Japra Jajat jeung Maman indit
ka Pos Ronda. Sateupina di Pos Ronda eta barudak maraen catur jeung maen kartu.
Japra : “Skak, hah siah arek kamana deui ?”
Jajat : “E’eh maenya aya kuda majuna leumpeung ?
aneh maneh mah” (bari gagaro sirah)
Japra : “OH heeh bener,, heheehe..”
Jajat : “Teu eucreg maneh mah”
Maman : “Ceukih, kade ah cekih yeuh urang”
Udin : “He’eh nyaho”
Usro : “Haduh, urang mah teu kapikiran keneh,
kumaha lamun eta pocong the ngudag ka arurang ? iih sieun urang mah da”
Uman : “Nya lumpat we atuh Sro, maenya rek cicing
wae ?” (bari neruskeun maen)
Maman : “Wah maneh mah kos nu teu sieun we Man ?”
Uman : “Sieun mah sieun. Lamun teu kitu kumaha
deui atuh”
Jajat : “ges ayeunamah kieu, lamun eta pocong
bener-bener nembongan urang langsung bejakeun ka Pa Kiai.”
Usro : “he’eh tah Jat bener”
Teu lila tidinya, angin ngahiliwir saolah-olah aya
anu datang ka eta Pos Ronda di tambah deui ku sora anjing babaung nu jadi
mangsieunkeun ieu peuting. Baruk teh Maman putra Pa Kiai kaasupan ririwa eta
pocong.
Uman : “Aduuhhh,, brrr,, tariris kieu nya” (
sabari nangkep awakna sorangan )
Udin : “Bener Man tirisna teu jiga biasana”
Usro : “Man kade tong ngahuleung, bisi kaasupan”
Jajat : “Untungna aya kopi haneut, nikmaattt lah”
Japra : “Bener Jat pedoo lah”
Maman : “Hmmmm..hmmm”
Usro : “Man kunaon Man ?” ( panik )
Maman : “Hmmmm..hmmm”
Udin : “Jijijigana Maman kaasupan”
Japra : “Tingali panonna molotot kitu”
Jajat : “Buru bejaan Pa Kiai”
Baruk the Maman ka asupan, panonna molotot, sorana
rubah, sagala di alungkeun, paraurna kabur, Maman di cekelan ku barudak. Teu
lila kitu Pa Kiai datang anu di geroan ku Uman.
Uman : “Assalamualaikum,, Pa Kiai,, Pa Kiai..”
(bari hah, heh, hoh)
Pa
Kiai : “Wa’alaikum salam, aya naon ieu
the ku rariweh”
Uman : “Eta Pa Kiai, Maman”
Pa
Kiai : “Maman,, Maman kunaon ?” ( Pa Kiai
panik )
Uman : “Kaasupan ririwa Pa Kiai”
Pa
Kiai : “Astagfirallahhaladzin, hayu atuh
urang langsung ka ditu”
(Uman
sareng Pa Kiai indit ka Pos Ronda)
Pa
Kiai : “Astagfirallah, Man sadar Man…”
Maman : “Aing mah lain Maman..”
Pa
Kiai : “Hey ririwa maneg ges loba
ngaganggu warga di dieu, ayeuna mah jug geura indit ka alam maneh.”
Maman : “Hmmmmm…”
Pa
Kiai : “Cekeulan barudak kade tong nepika
leupas, ‘Audzubillahiminasyaithonnirozim (ayat kursi)
Alhamdullah
si Maman sadar
Maman : “Aduh aya naon ieu the ?” ( sabari beungeutna
jiga anu karak hudang sare )
Uman : “Tadi maneh kaasupan Man”
Maman : “Kaasupan ?? ah nu bener ??”
Pa
Kiai : “Bener Man, tos ayeuna mah istirahat
heula, Din pasihan cai yeh si Maman”
Teu
lila tidinya, baruk ririwa pocong nembongkeun dei, atuh Pa Kiai jeung barudak
rareuwaseun.
Usro : “Pa Kiai tinggal eta ririwa balik deui”
Pa
Kiai : “Astagfirullahal’adzim, cicing
barudak tong lalumpat”
Pocong : “Hmmmmmm”
Pa
Kiai : “Arek naon deui maneh kadieu ?
Buru geura balik ka alam maneh, tong ngaganggu warga deui”
Pocong : “Hmmm… Kuring the teuacan disampurnakeun Pa
Kiai.”
Pa
Kiai : “Kieu we ayeunamah, isukan Bapar
arek nyampurnakeun maneh, ku syarat maneh tong balik-balik deui ka dieu.”
Pocong : “ “Muhun Pa Kiai, hmmmm.”
Pa
Kiai : “Audzubillahiminassyaitonirrazim,
(Ayat Kursi)
Teu lila saeungges eta pocong teh ngaleungit
teuing kamana, saberesna tidinya Pa Kiai jeung barudak aruih ka bumina
masing-masing. Kaisukan poena di sampurnakeun eta ririwa leungit can pernah
datang, Desa Bagja teh jadi rame deui.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar